Nękanie nie wpływa jedynie na bezpośrednio zaangażowane strony. Być może Twoje dziecko nie jest prześladowcą, ale mogło być biernym obserwatorem nękania – kimś, kto nic nie robi, nawet kiedy widzi, że ktoś jest dręczony. Może wydawało mu się, że robi dobrze, nie reagując, zatem istotne jest, żeby mu pokazać, że biernie przyglądając się nękaniom, nigdy nie wyeliminuje nieprzyjemnych zachowań.
W wielu sytuacjach bierni obserwatorzy to ludzie, którzy dają "przyzwolenie" na nękanie. Gama ich zachowań jest szeroka:
• Dołączanie, dokuczanie i wyśmiewanie, nawet gdy wiedzą, że ich zachowanie jest złe
• Niereagowanie na nękanie
• Ignorowanie ofiary w trakcie zdarzenia lub po nim, nieudzielenie pomocy
• Niepowiadamianie nauczycieli lub dorosłych, gdy ich pomoc byłaby potrzebna
Dlaczego ludzie nie reagują na nękanie?
Biernych obserwatorów często motywuje strach przez staniem się kolejną ofiarą. Jeśli prześladowca wybiera swoje ofiary na podstawie ich wyglądu, Twoje dziecko może się bać stanąć w czyjejś obronie, zwłaszcza jeśli też bywa obiektem żartów.
Bierna ofiara może też nie reagować, bo nie wie, co może zrobić. Wyjaśnij swojemu dziecku, że bierne obserwowanie sprowadza się do bycia bierną ofiarą nękania. Osoby, które nic nie robią, poddają się prześladowcy. Jednak jeśli rozwiną pewność siebie i sprzeciwią mu się, prześladowca często odpuszcza. Co więcej, często inni "nieprześladowcy" dołączają, sprzeciwiając się prześladowcy wspólnie.
Jak przeciwdziałać nękaniu, jeśli jesteś obserwatorem
Pomóż swojemu dziecku zrozumieć, że ma możliwość przeciwstawienia się nękaniu lub przeciwdziałania mu, że jego zachowanie ma znaczenie. Przeciwstawienie się prześladowcy nie jest łatwe, więc nie bagatelizuj problemu. Wyrwanie się z roli biernego obserwatora jest ciężkie, wymaga odwagi i wysokiej samooceny.
Jest wiele sposobów na przeciwdziałanie nękaniu
Przedyskutujcie wszystkie sposoby przeciwdziałania nękaniu. "Niekiedy można reagować natychmiast, choć wymaga to wiele odwagi," mówi Etcoff. "Niekiedy jednak można interweniować też po zdarzeniu, rozmawiając z ofiarą lub prześladowcą bezpośrednio lub wręcz rodzicem lub nauczycielem o tym, czego Twoje dziecko było świadkiem."
Dla młodej osoby komunikat, że jej zachowanie ma znaczenie i może poprawić sytuację, daje dużo siły. Pomoże na pewno rozwinąć poczucie własnej wartości i będzie stanowiło ważną lekcję życia.
